-
1 błąkać\ się
błąk|ać sięнесов. блуждать;\błąkać\ się się po ulicach бродить по улицам; uśmiech \błąkać\ sięa się po twarzy no лицу блуждает улыбка
+ błądzić -
2 błąkać się
несов.блужда́тьbłąkać się się po ulicach — броди́ть по у́лицам
uśmiech błąka się po twarzy — по лицу́ блужда́ет улы́бка
Syn: -
3 błądzić
глаг.• блуждать• бродить• скитаться• странствовать* * *1) (mylić się) заблуждаться2) (popełniać błędy) ошибаться3) (błąkać się) блуждать, разг. блудитьoddawać się rozpuście, łajdaczyć się блудить* * *błądz|ićbłądzę несов. 1. ошибаться, заблуждаться;\błądzić jest rzeczą ludzką человеку свойственно ошибаться 2. блуждать;\błądzić po lesie блуждать по лесу;
oczy \błądzićą глаза блуждают+1. mylić się 2. błąkać się
* * *błądzę несов.1) ошиба́ться, заблужда́тьсяbłądzić jest rzeczą ludzką — челове́ку сво́йственно ошиба́ться
2) блужда́тьbłądzić po lesie — блужда́ть по́ ле́су
oczy błądzą — глаза́ блужда́ют
Syn:mylić się 1), błąkać się 2)
См. также в других словарях:
błąkać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, błąkać sięam się, błąkać sięa się, błąkać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} chodzić po różnych miejscach, nie mogąc znaleźć drogi; chodzić bez celu, wałęsać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błąkać się po polach, lasach,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
błąkać się — ndk I, błąkać sięam się, błąkać sięasz się, błąkać sięają się, błąkać sięaj się, błąkać sięał się «chodzić nie mając określonego celu, nie mając się gdzie podziać, zatrzymać, rzadziej: nie mogąc znaleźć określonego celu» Błąkać się po mieście… … Słownik języka polskiego
błąkać się — Uśmiech błąka się na czyichś ustach, wargach, po czyjejś twarzy zob. uśmiech 2 … Słownik frazeologiczny
tułać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, tułać sięam się, tułać sięa się, tułać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przenosić się z miejsca na miejsce z powodu braku własnego domu; poniewierać się : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tułać się — ndk I, tułać sięam się, tułać sięasz się, tułać sięają się, tułać sięaj się, tułać sięał się «wędrować, przenosić się z miejsca na miejsce nie mając własnego domu; błąkać się» Tułać się po świecie. Tułać się po lasach, po okolicy … Słownik języka polskiego
błąkanie się — n I rzecz. od błąkać się … Słownik języka polskiego
szukać — ndk I, szukaćam, szukaćasz, szukaćają, szukaćaj, szukaćał, szukaćany 1. «sprawdzać gdzieś, zwykle w wielu miejscach, czy ktoś lub coś się tam znajduje; starać się znaleźć, odnaleźć kogoś lub coś; poszukiwać» Szukał jej po całym biurze. Szukać… … Słownik języka polskiego
dzień — 1. Ciche dni «dni, podczas których skłóceni małżonkowie nie odzywają się do siebie»: Czasami sam zaczynałem dostrzegać, że coś jest ze mną nie tak: kolejna zmiana zakładu pracy, bo z poprzedniego zwolniono mnie dyscyplinarnie; w rodzinie coraz… … Słownik frazeologiczny
dzień — m I, D. dnia; lm M. dnie a. dni (przy liczebnikach tylko: dni) D. dni 1. «okres od wschodu do zachodu słońca; także światło spowodowane znajdowaniem się słońca nad horyzontem» Dzień słoneczny, skwarny, upalny. Dzień bezsłoneczny, mglisty,… … Słownik języka polskiego
cel — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć; punkt, miejsce, do którego się zmierza» Bliski, daleki, nieosiągalny, zamierzony, wspólny, szczytny cel. Cel podróży. Cel marzeń, dążeń. Cel życia. Błąkać się bez celu.… … Słownik języka polskiego
założyć — 1. Czekać, siedzieć z założonymi rękami (rękoma) «nic nie robić, przyglądać się czemuś biernie»: – I stryj ma zamiar czekać tak z założonymi rękami na wizytę mordercy? – A co mam robić? T. Kostecki, Dom. Jeśli rzeczywiście niczego nie można było… … Słownik frazeologiczny
